Toen ik klein was dacht ik dat een verzekeringsadviseur iemand was die…
De hele dag achter een bureau met papieren schoof en op zijn rekenmachine tikte alleen oubollige gesprekken voerde over ‘polissen’, wat was een polis trouwens? En vooral … heel serieus keek terwijl ‘ie moeilijke woorden gebruikte (brandregres, say what?)
Spoiler: dat is niet hoe ik het nu doe
Want tegenwoordig ben ik degene:
- die je snapt zonder woordenboek erbij, handig!
- die je belt als het misgaat. Jep, laagdrempelig graag, blijft het voor iedereen leuk!
- die zegt: “Dit is wat je écht nodig hebt… en dit niet.” Ik ben gewoon eerlijk! Je kunt je oververzekeren, maar is echt niet altijd nodig hoor! En dat zeg ik je dus gewoon.
Ik ben Juffrouw Polis. Aangenaam!
Niet saai. Niet stoffig. Gewoon duidelijk, betrokken, met een lach (en een knipoog) én een vleugje roze en paars.
Laten we verzekeren gewoon even gezellig houden.
Doeidoei!
